Butelka perfum, naczynie przeznaczone do przechowywania zapachu. Najwcześniejszy przykład pochodzi z Egiptu i pochodzi z około 1000 roku pne.Egipcjanie hojnie używali zapachów, zwłaszcza podczas obrzędów religijnych;w rezultacie, kiedy wynaleźli szkło, było ono w dużej mierze używane do pojemników na perfumy.Moda na perfumy rozprzestrzeniła się w Grecji, gdzie wytwarzano pojemniki, najczęściej z terakoty lub szkła, w najróżniejszych kształtach i formach, takich jak stopy z piaskiem, ptaki, zwierzęta i głowy ludzkie.Rzymianie, którzy uważali perfumy za afrodyzjaki, używali nie tylko formowanych szklanych butelek, ale także dmuchanego szkła, po jego wynalezieniu pod koniec I wieku pne przez syryjskich szklarzy.Moda na perfumy nieco osłabła wraz z nadejściem chrześcijaństwa, co zbiegło się z upadkiem produkcji szkła.
W XII wieku Philippe-Auguste z Francji uchwalił statut tworzący pierwszy cech perfumiarzy, a do XIII wieku weneckie szklarstwo stało się już dobrze ugruntowane.W XVI, XVII, a zwłaszcza w XVIII wieku flakony zapachowe przybierały różnorodne i wyszukane formy: były wykonane z połysku, srebra, miedzi, szkła, porcelany, emalii lub dowolnej kombinacji tych materiałów;W XVIII wieku flakony zapachowe miały kształt kotów, ptaków, klaunów i tym podobnych;a zróżnicowana tematyka malowanych emaliowanych butelek obejmowała sceny pasterskie, owoce chinoiseries i kwiaty.
W XIX wieku modne stały się klasyczne projekty, takie jak te stworzone przez angielskiego garncarza Josiaha Wedgwooda;ale rzemiosło związane z flakonami perfum podupadło.Jednak w latach dwudziestych XX wieku Rene Lalique, wiodący francuski jubiler, ożywił zainteresowanie butelkami, produkując przykłady formowanego szkła, charakteryzujące się mrożonymi powierzchniami i wyszukanymi reliefami.
Czas postu: 12 czerwca 2023 r